Að friða eða friða ekki, það er spurningin.

Merkilegt þetta með húsafriðunarnefnd. Hún stekkur af stað í krampakendum átökum við líðandi stund þegar eitthvað stendur til. Fyllast heilagri vandlætingu og gerir þá sem hlut eiga að máli og þeir eru útmálaðir af landslýð sem skemmdavargar og vondir menn. En svo kemur barasta í ljós að til eru gamlar samþykktir og svör þessarar ágætu nefndar þar sem allt annað er uppi á teningnum.

Þannig virðist það vera með þetta vínbúðarinnréttingamál á Seyðisfirði....fyrir liggja álit þessarar nefndar sem núverandi nefndarmenn vita ekki um. Þetta minnir óneitanlega á annað mál svipaðrar náttúru þegar sama nefnd stökk af stað korter fyrir aburð til að þjóna hentistefnu umræðu núsins. Og svo kíkja menn í gömul bréf og álti þar sem allt annað er fyrirliggjandi.

Eftir sitja menn með skaðað álit og fjárhagsskaða, því miður.

Það væri kannski ráð að lesa eigin álit og bréf

Innréttingarnar ekki friðaðar

Athugasemdir

[Páll Jóhannesson, 11.12.2007 kl. 23:57]

Friða allt heila klabbið, ef ekki strax þá bara eftir á...

[Jón Halldór Guðmundsson, 12.12.2007 kl. 19:47]

Samkvæmt lögum um húsfriðarnefnd eru friðunarmörk húsa, þeas sjálfvirk friðun, 1918. Þeas hús sem byggð eru fyrir þann tíma njóta friðunarákvæða.

Þetta hús, þeas Valhöll á Seyðisfirði er byggt árið 1918.  í þessu húsi eru innréttingar sem gerðar voru 1897 og eru taldar elstu verslunarinnréttingar á íslandi.

Það er einkum vegna þeirra, sem þetta gamla hús hefur verið til umfjöllunar um friðun.

Það hefði komið til álita að húsafriðunarnefnd friðaði húsið vegna þeirra. Þá hefði þeirri friðun verið þinglýst. Þetta var ekki gert.

Seyðisfjarðarkaupstaður hefur átt í viðræðum við Fjármálaráðuneytið um það verkefni að húsið yrði endurbætt í sátt við sögu sína og því fengið hlutverk og jafnvel nýr staður.  Heimild til þess er í fjárlagafrumvarpi 2008.

ÁTVR hefur bent á slæmt ástand hússins.  Áfengis og tóbaksverslunin hefur rekið þarna verslun í meiri hluta aldar og ekki sinnt viðhaldi þess.  Það er skylda húseiganda að sinna viðhaldi húsa og skulu þau fá leyfi byggingaryfirvalda til að rífa hús.  Það getur ekki talist eðlilegt að opinber stofnun láti húsnæði sitt drabbast niður áratugum saman, án þess að bæta fyrir það með því að skila húsinu af sér í forsvararandi ástandi.

Þetta mál snýst um virðingu.  Við eigum að sýna menningarverðmætum virðingu, hort sem við erum opinberir starfsmenn að etthvað annað.

Allt tal um að það eigi að friða hverja fúaspýtu,  ber vott um fáfræði og þröngsýni.  Þetta mál snýst ekki um bara einhverjar gamlar spýtur. Öðru nær.