Málefni hafnarsvæða á villigötum.

Ég fór á Torfunefsbryggju í morgun. Það hafði orðið óhapp þar í gærkvöldi. Bátur sem notaður hefur verið við að fara með ferðamenn á sjóstöng og fleira sigldi inn í hóp af litlum skútum sem lagt er í hrúgu norðan á Torfunefsbryggjuna sem á stórafmæli í ár. Eitthundrað ára og enn í notkun. En hvað höfum við í útgerðar og sjósóknarbænum Akureyri verið að gera í þessum málum á síðustu árum ? Þetta óhapp vekur upp spurningar um hvernig við erum að hlú að mannlífi hér í bæ tengdu sjónum ?

Það sem er sýnilegast í nútímanum er blind áhersla hafnaryfirvalda á skemmtiferðaskip og atvinnutengda starfssemi á hafnarsvæðum. Bryggjum og hafnarsvæðum hefur verið lokað einu af öðru og áherslur hafnaryfirvalda á mannlíf og hagsmuni hins almenna borgara er því miður í skötulíki. Ég lenti í deilum við sömu yfirvöld þegar þau lokuðu vinsælustu bryggju á Akureyri fyrir dorgurum og mannlífi. Þar er auðnin ein mestan hluta árs og allt lokað og læst. Eins virðist sem dokkin næst menningarhúsinu sé líka lokuð Akureyri og almenningi.

Menn verða að vakna og fara að horfa á mál í víðu samhengi. Það er ekki hægt að Akureyringar og gestir þeirra séu gerðir brottrækir af ströndum bæjarins. Hér hefur alltaf verið rík hefð tengd sjónum. Bátar, skútur, dorgveiði og almennt mannlíf blómstraði við sjóinn og á hafnarsvæðum. Slíkt er nú liðin tíð og hafnaryfirvöld hafa tekið þessi svæði öll fyrir sig og þjóna síðan blindum hagsmunum "hafnarinnar" í flestu sem þau taka sér fyrir hendur.

Óhappið í gær á rætur að rekja til þess að hafnaryfirvöld hafa ekki látið hagsmuni minni báta og áhugamanna sig varða. Skútueigendur eru á hrakhólum og þess vegna er skútunum hrúgað utan á hverja aðra við 100 ára gamla Torfunefsbryggjuna. Þar er engin aðstaða, vatn, rafmagn eða neitt slíkt sem þarf til slíkra hluta. Þetta er óviðunandi ástand. Hafnarsamlagið mætti fara að huga að málum og minnast þess að Akureyri er líka fyrir Akureyringa. Deiliskipulagning aðstöðu í krikanum við Leiruveg er í vinnslu en þar munu enn smærri bátar og Nökkvi hafa aðstöðu.

Bæjaryfirvöld eru nú að vinna deiliskipulagi fyrir miðbæjarreiti og miðbæjaruppbyggingu. Þar er mikilvægt að nýta nærveru sjávar með að byggja upp mannlíf og atburði við Torfunef. Það er ein af meginforsendum þess að uppbygging miðbæjar takist vel. Það er ekki nægilegt að snarblína á takmarkaða aðkomu skemmtiferðaskipa sem eiga hér viðkomu smá brot úr ári. Enda fara þeir farþegar flestir í leikskólaböndum annað. Það þarf að horfa á uppbyggingu bæjarins í víðu samhengi. Þess vegna er gríðarlega mikilvægt að byggja upp aðstöðu fyrir Akureyringa og Akureyri við og norðan Torfunefs. Þar er auðvelt að koma fyrir aðstöðu þar sem skútur og skemmtibátar okkar og gesta okkar eiga góða og boðlega aðkomu. Það mun skila lífi í miðbæinn og allir vita að slíkir staðir eru vettvangur iðandi mannlífs þar sem vel tekst til.

Strandgatan mun þjóna gríðarlega mikilvægu hlutverki í uppbyggingu Miðbæjarins og tengingar þangað verða gerðar öruggar og góðar frá Miðbænum. Það er líka mikilvægt að varðveita þá mynd sem nú er á þessu svæði þó ekki sé það sem áður. Nærvera við sjóinn er upplegg verðlaunatillögunnar frá Akureyri í öndvegi. Það eigum við að vinna með.

 Það er því verkefni skipulagsyfirvalda að taka ákvarðanir sem auka gildi Akureyrar í framtíð og byggja það m.a. á þeirri sögu og fortíð sem þessi bær á sér tengdu Pollinum. Oddeyrarbryggja á að vera opin fólki sem vill veiða og hittast. Þannig hlúum við að mannlífi og sögu. Bryggjunni þarf ekki að loka nema meðan skip eiga þar viðkomu 2 - 3 mánuði á ári. Akureyringar eiga Pollinn, bæinn sinn og mannlífið. Ekki eitthvert samlag sem keyrir mál á einhliða hagmunum sem ekki taka tillit til annarra sjónarmiða sem eiga í það minnsta jafn mikinn rétt á sér.

Athugasemdir

[Páll Jóhannesson, 9.9.2007 kl. 22:32]

Ég er sammála þér Jón Ingi, ástandið hjá Nökkva t.a.m. er óviðunandi og þarf að komast í lag. Og lokunin á Oddeyrarbryggju undarleg svo ekki sé nú meira sagt. Látum vera þótt bryggjunni sé lokað rétt á meðan þessi skemmtiferðaskip liggja við bryggju, en opin þess á milli. Nú er lag fyrir okkar fólk í bæjarstjórn að rassskella þessa fíra, tökum í hnakkadrambið á Halli og félögum í stjórn hafnasamlagsins 

[Nilla (IP-tala skráð) 11.9.2007 kl. 22:28]

Já, minn kæri. Svona er nú komið fyrir Akureyringum. Ég bjó við Strandgötuna í rúmlega 17 ár og þekki muninn á lífinu fyrir og eftir gíslingu hafnanna. Og sá munur er mikill. Áður en „Sigöldu" var lokað og nánast skellt á nefið á almenningi, var gaman að fylgjast með og fara niður á bryggju. Alltaf reitingur af krökkum og körlum að veiða og oft mikið um að vera. Mér þótti þetta nauðsynlegt innlegg í mannlífið og sakna þess að ekki skuli lengur vera hægt að njóta sjávarins nema úr fjarlægð, svo mikilli, að það er varla að maður heyri öldugjálfur. Þess í stað fá þýskir gamlingjar að eigra um hafnirnar okkar og virða sjóinn ekki viðlits þar sem þeir skjögra eins hratt og fótafúi þeirra leyfir í átt að rútu sem flytur þá burt frá sjónum og helst langt inn í land. Þetta mætti milda með því að leyfa bæjarbúum að njóta hafnanna á milli skemmtiferðaskipa.