Hagsmunaárekstur og virðingarleysi.

Málefni Múlavirkjunar er sláandi dæmi um nokkur þau atriði sem mjög hafa verið til umræðu undanfarin ár. Þarna er gróft dæmi um virðingarleysi fyrir náttúrunni, virðingarleysi fyrir lögum og reglum og auk þess hagsmunagæsla sveitarstjórnarmanna sem í þessu tilfelli eru báðum megin borðsins og allt um kring.

Það sem er séstakt áhyggjuefni er að í þessu tilfelli og mörgum öðrum komast menn upp með að brjóta lög og reglur, hunsa yfirvöld og láta sem ekkert sé og vaða áfram með grófum hætti. Viðurlög og úrræði skipulagsyfirvalda eru fá og smá en sveitarstjórnin ræður. Vandamálið er svo að kjörnir fulltrúar í sveitarstjórn nota aðstöðu sína til að kæfa og bæla umræðu og koma í veg fyrir að sveitarstjórnin ræki hlutverk sitt við eftirlit og eftirfylgni. Það er lítt með það gerandi að viðkomandi segist víkja sæti....auðvitað ræður hann för.

Ef til vill sjáum við þarna í hnotskurn vanda þann sem hugarfar allt of margra er. Náttúran er aldrei látin njóta vafans og í allt of mörgum tilfellum leita menn leiða til að svindla á náttúrunni og níðast á henni. Ef til vill má afstýra slysi þarna með að rífa stíflu að hluta eða öllu leiti, í það minnsta má vona það. Þetta mál er náskylt öðru og stærra, þegar menn virkjuðu Sogið og drápu næstum út Þingvallaurriðann. Lærum við aldrei neitt ?

Það er einlæg von mín að skilningur fari að aukast á mikilvægi náttúrverndar og umgengni við hana. Þetta mál Múlavirkjunar er dæmi um hagsmunaníð þar sem menn brjóta vísvitandi af sér, vitandi um afleiðingar. En úrræði skortir til að refsa þeim sem þetta gera. Ef til vill þarf að herða viðurlög við náttúruskemmdarverkum í samræmi við mikilvægi þess að menn umgangist hana af virðingu og fylgi lögum og reglum.

Skipulag þverbrotið á Snæfellsnesi