Með öngulinn í rassinum

Þá er það að fara eins og í Víetnam. Heimslöggan er að bugast með öngulinn djúpt í rassinum. Það verður lengi í minnum haft þegar Bandaríkjamenn voru reknir öfugir út úr Víetnam eftir hroðalegt stríð sem þeir gátu aldrei unnið. Nú er sama sagan að koma upp og nú í Írak.

Yfirmenn hersins eru farnir að viðurkenna að þetta stríð geti þeir aldrei unnið enda hafa Bandaríkjamenn ekki unnið stríð sem þeir hafa tekið þátt í í áratugi. Það er ekki nóg að vera stór og sterkur þegar skynsemina skortir. Það var feigðarflan að fara í þetta stríð í Írak og því spáðu margir þegar í upphafi. Það er eiginlega með ólíkindum hvernig nokkur þjóð með lýðræðislegt stjórnunarfyrirkomulag geti kosið yfir sig jafn hæfileikasnauðan valdhafa og Bush yngri er. Og ekki nóg með það....tvisvar !!! Ég mun sennilega aldrei skilja bandaríska þjóðarsál.

Íraksstríðið mun taka áratugi

Athugasemdir

[Njörður Lárusson, 9.7.2007 kl. 23:06]

Þetta hefur ekkert með einhverja þjóðarsál að gera.  Þar fyrir utan, þá er ameríska þjóðarsálin, eins og hún birtist okkur, sál hinna amerísku WASP (White, anglosax, protestant).  Bandaríski herinn gæti auðveldlega ráðið niðurlögum andspyrnuafla í Írak, og hefði unnið Víetnam leikandi, hefði hann fengið að beita sér.  Það fékkst hins vegar ekki, né fæst, hvorki fyrir Írak, né Víetnam á sínum tíma, nægur pólitískur stuðningur né fjárveitingar til þess að klára dæmið.  Herinn fær ákveðið fjármagn, til ákveðinna verkefna, og heimildir fyrir ákveðið miklum mannafla, án tillits til ástands á átakasvæðinu.  Herinn verður að spila úr því sem hann fær heimildir til, og ef það er of lítið, þá tapar hann auðvitað.   Þar fyrir utan, þá vann Bush tæplega kosningarnar, á sínum tíma, niðurstaðan var keypt.