Krúttin á Eyrinni.

Oddeyrin er fallegt hverfi, fjölbreytileg húsagerð, rólegt mannlíf og mikið um söguleg hús og staðir.

 

Árið 1927 vildi arkitekt Íslands að Eyrinni yrði þéttbýlt svæði með allt að 30.000 íbúa. Hugsun hans var að rífa stóran hluta gömlu húsanna og reisa önnur og hærri í stað þeirra. Það gekk eftir á þremur stöðum, Sambyggingin og Vopnahúsið risu við Gránufélagsgötu ( Vopnahúsið er einn stigagangur af þremur ) og miklu síðar reis eitt hús við Strandgötu 37. Meira varð það ekki en við Norðurgötu eru auðar lóðir þar sem hús voru flutt á brott og til stóð að reisa önnur og hærri.

Það varð ekki.

 

Bæjarfulltrúi nokkur kallaði Eyrina krúttbyggð sem þyrfti ekkert endilega að vera þannig áfram. Kannski var þetta sett fram Eyrarpúkum til minnkunar, veit það ekki, en þessi orð bæjarfulltrúans vöktu marga til umhugsunar. Kannski var það bara málið að Eyrarpúkar vildu bara halda áfram að vera krútt í krútthverrfi. Fullgilt sjónarmið og sannarlega er það notalegt umhverfi að búa við þannig aðstæður.

 

Hverfið þarf á endurreisn að halda, bæði á eldri svæðum íbúðabyggðar þar sem þarf að taka til hendinni víða, byggja upp á auðum lóðum þar sem hús hafa horfið og síðast en ekki síst að bæjaryfirvöld girði sig í brók og skipuleggi endurnýjun gatna og annarra innviða hverfisins til framtíðar. Þar vantar mikið á og draumur Eyrarpúka ( krúttanna á Eyrinni ) að Eyrin gangi í endurnýjun lífdaga í sama takti og Innbærinn.

 

Og að lokum að við sjáum Keldurhverfið byggjast upp með húsum og mannlífi sem rímar við annað á Oddeyri.

 

Þá verðum við alvöru krútt í alvöru krútthverfi.