Svartárvirkjun í umhverfismat.

 

 

 Athafnamenn hafa í hyggju að virkja Svartá í Bárðardal.

 Virkjunin á að vera 9,8 MW sem er hentug stærð til að komast hjá umhverfismati.

 Virkjunin og 50 km strengur í Laxárvirkjun er að mestu leiti á ósnortnu landi.

 Það er merkilegt hvað þessi áform hafa vakið litla athygli, því hér er um verulegt inngrip í ósnortna náttúru að ræða.

Tæplega 50 km. strengur sem plægja á niður er í landi tveggja sveitarfélaga, Skútstaðahrepps og Þingeyjarsveitar.  Að mestu leiti í óbyggðum en fer þó nærri Stöng í Mývatnssveit.

Svartá sem slík er merkilegt vatnsfall, að hluta Suðurá sem á upptök sín í lindum í Suðurárbotnum og að hluta úr Svarárvatni við Svartárkot.

Lindár eru ekki margar á Íslandi, innan við 40, og því er það nokkuð mikið aðgerð að taka eina slíka og raska verulega.

Samkvæmt áætlunum er áætlað að taka ána að mestu í rör og þar með hverfur hún að miklu leiti á meira en þriggja km. kafla.

Að mati margra sem hafa rýnt þessi áform eru rannsóknir í algjöru lágmarki og í reynd lítið vitað um lífríki þessa svæðis.

Það gefur því auga leið að framkvæmd af þessari stærðargráðu fari í alvöru umhverfismat, slík er áhættan.

Maður hefur svolítið á tilfinningunni að verið sé að gera út á náttúru landins með því að hafa stærðir framkvæmda innan einhverra " viðmiða " í þessu tilfelli að reisa virkun sem er innan formlegra marka umhverfismats.

En ljóst er að þær stofnanir sem koma að slíkum áformum munu gera kröfu um umhverfismat.

Að mínu mati ætti að taka út einhver lágmörk og skylda allar svona framkvæmdir í umhverfismat.

Náttúran verður að njóta vafans.