Sandkassinn.

Sólríkur sunnudagur. Bræðurnir Grímur og Ömmi voru komnir í sandkassann langt á undan öllum hinum krökkunum í hverfinu. Þeir höfðu vakað lengi frameftir og voru alveg vissir um að enginn hafði slegið þeim við í hverfinu með það. Það voru því rosalega grobbnir bræður sem sátu í sandkassanum og mokuðu svörum sandinum með grænu skóflunum sínum í rauðu föturnar sínar.

Heyrðu Ömmi... eigum við að stríða Jónsa sveitó þegar hann kemur út á eftir, við skulum segja honum að við viljum ekki leika við hann, hann sé svo leiðinlegur. Eigum við að gera það sagði Ömmi, hann fer bara að skæla og verður leiður. Það gerir ekkert til... við erum bara að stríða honum, við látum hann svo bara vita það seinna. Allt í lagi sagði Ömmi og hélt áfram  að moka sandi með grænu skóflunni í rauðu fötuna.

Allt í einu fjölgaði í sandkassanum, þar voru komin Solla í næsta húsi og Geiri, ríki strákurinn úr hverfinu hinu megin við lækinn. Þau leiddust í morgunbirtunni og þeim bræðrum sýndist sem svo að þau væru kærustupar. En þeir bræður voru svo uppteknir af því að fara að stríða Jónsa sveitó að þeir eiginlega gleymdu þessu strax, enda stoppuðu þau ekkert í sandkassanum. Svo kom Jónsi sveitó til þeirra þar sem þeir sátu og mokuðu sandinum með grænu skóflunum sínum í rauðu föturnar sínar. Heyrðu Grimsi... viltu lána mér skófluna þína það kom einhver í nótt og stal minni held ég sagði Jónsi þegar hann kom og hlammaði sér í kassann við hliðina á þeim bræðrum. Farðu þú ert leiðinlegur,,, ég nenni ekki að vara með þér sagði Grímsi við Jónsa sveitó, ég ætla sko að vera með Geira ríka í næsta hverfi, hann er miklu skemmtilegri en þú.

Þá fór eins og Ömmi bróðir hafði sagt við Grímsa... Jónsi sveitó fór að skæla og ætlaði að leita huggunar hjá Geira ríka í næsta hverfi. En viti menn, þegar hann bankaði hjá Geira kom hann til dyra með einhverja stelpu með sér og virtist heldur leiður að sjá Jónsa kallinn. Viltu vera memm, Grímsi og Ömmi eru vondir við mig. Nei sagði Geiri ríki við Jónsa sveitó leikbróður sinn til margra ára, ég er búinn að eignast kærustu og þá er maður ekki með strákum lengur. Vesalings Jónsi stautaði heim þjakaður þunga þess sem enginn vill vera með.

Það er af þeim bræðrum Grímsa og Ömma að frétta að þeir fóru úr sandkassanum og leituðu að Geira ríka úr næsta hverfi logandi ljósi en hann var horfinn eins og jörðin hefði gleypt hann. Þeir gátu ekki vitað að þegar stelpur hafa tekið völdin í huga manna nenna þeir ekki að vera með strákum sem bara sitja í sandkassanum sínum og moka sandi í rauðar fötur með grænum skóflum. Þá er kominn tími til að takast á við framtíðina og lífið sjálft og þá eru slíkir strákar bara fyrir.