Sama og gerðist 1896.

Það var haft fyrir satt að Suðurlandið ruggaði vikum og mánuðum saman eftir skjálftana 1896. Það sama kemur fram í annálum frá því í hrinu á 18. öld. Landið leitar jafnvægis eftir hamfarirnar og því mál líklega búast við þessu þó nokkuð lengi enn í ljósi sögunnar.

Jarðfræðingar telja að enn eigi eftir að leysast út uppsöfnuð spenna og því megi gera ráð fyrir hörðum skjálfta á þessu svæði á næstu árum eða áratugum.

Að búa á misgengi er áhætta og ætti að vera flestum ljós. Mér hefur alltaf þótt að það hlóti að vera nokkuð taugatrekkjandi að búa á jarðskálftasvæði en þeir sem þar búa láta það ekki trufla sig. En svo brestur á með látum og þá reynir á.

Íbúar á þessu svæði eiga alla mína samúð.

Ónot í fólki

Athugasemdir

[Gísli Baldvinsson (IP-tala skráð) 9.6.2008 kl. 13:51]

Eðlilega voru sett bráðabirgðalög sem lækkuðu sjálfskuldaábyrgð tjónþola. En..  stjórnarandstaðan ærðist vegna þess að Alþingi var ekki kallað saman!

[corvus corax, 9.6.2008 kl. 15:43]

Að sjálfsögðu fer spennan eða slaknar við hvern skjálfta. Halda menn kannski að þetta sé alltaf sami gamli skjálftinn? Það slaknar á spennunni á milli jarðplatnanna og spenna byggist aftur upp þar sem landrekið heldur áfram. Spennan hleðst upp og slaknar á víxl en færist ekki til því hún fer úr jarðskorpunni við hvern skjálfta þótt það geti tekið nokkuð marga skjálfta að losa spennuna til fulls.

[Jón Kristófer (IP-tala skráð) 9.6.2008 kl. 16:30]

Sæll nafni og vonandi gengur ykkur allt í haginn þarna fyrir norðan.  Kannski ég slái á þráðinn til þín við tækifæri til að fá fréttir af lærleggjum og lúpínu og einhverju fleiru .

Nú bý ég á Selfossi og vinn á Reykjum við Landbúnaðarháskólann.  Ég lenti í þessum jarðskjálfta og hann var rosalega harður í vinnunni.  Var staddur inn í gróðurhúsi og það er ekki beint "öruggur staður til að vera á" finnst manni.  Komst þó út í skjálftanum og þá blasti við mér hlíð Reykjafjalls og ofboðslegt grjóthrun sem var ólýsanleg sjón.  Sem betur fer náði hrunið ekki niður að húsunum en ætli eitt bjargið hafi ekki endað þetta ca 150 metra frá þeim stað sem ég stóð.

Auðvitað er þetta ónotalegt og maður hrekkur svolítið við í eftirskjálftunum og auðvitað varð maður skít hræddur.  En það slapp þó allt vel heima, brotnaði einn blómapottur.  En veistu Jón Ingi, ég hefði samt eiginlega ekki viljað missa af þessu.

Kveðja Góð

Jonni

Ps. skilaðu kveðju í umhverfisnefndina.