Er forsetinn minn að skrökva ?

Ólafur Ragnar sagði enn fremur að viðræður hans við fjölmarga evrópska ráðamenn hafi sannfært hann um að þrátt fyrir vinsamlegar yfirlýsingar sé í raun ekki ríkur áhugi af hálfu ESB að klára viðræðurnar við Ísland. Hann segir þessa afstöðu sambandsins skiljanlegar. Bæði hafi Norðmenn fellt aðildarsamning í tvígang og það yrði áfall fyrir sambandið hafnaði Ísland aðild. Þá sé það viðhorf ríkjandi að evrusvæðið þurfi fyrst að sigrast á sínum efnahagsörðugleikum áður en komið er til móts við Íslendinga.

_____________________

Ég hef það óþægilega á tilfinningunni að forsetinn minn hafi verið að sveigja sannleikann í dag. Það er óþægileg tilfinning.

Ef einhverjir hafa verið að lýsa því yfir að þeir vilji síður sjá Ísland í ESB er það skylda forsetans að upplýsa þjóðina hverjir og við hvaða tækifæri þeir hafa lýst þessu yfir.

Ef við fáum ekki að vita neitt meira um það verð ég að viðurkenna að ég hef það á tilfinningunni að forsetinn hafi verið að skrökva við þingsetninguna.

En ég vona sannarlega að svo sé ekki og þess vegna muni hann lýsa því nánar við hvað hann á með þessum ummælum.

Athugasemdir

[Rauða Ljónið, 6.6.2013 kl. 20:35]

Viðræðurnar við Ísland hafa líka gengið afar hægt – nú þegar staðið
lengur en þegar norrænu EFTA-ríkin, Svíþjóð og Finnland, áttu í hlut.
Kjörtímabilinu lauk án þess að hreyft væri við þeim efnisþáttum sem mestu máli
skipta fyrir okkur Íslendinga.
  Þessi atburðarás og reyndar líka viðræður mínar við fjölmarga evrópska
áhrifamenn hafa sannfært mig um að þrátt fyrir vinsamlegar yfirlýsingar sé í
raun ekki ríkur áhugi hjá Evrópusambandinu á því að ljúka á næstu árum
viðræðum við okkur.
    Ástæðurnar eru frá sjónarhóli sambandsins sjálfs að mörgu leyti
skiljanlegar. Norræn lýðræðisþjóð felldi aðildarsamning tvisvar í
þjóðaratkvæðagreiðslum og áfall yrði ef slíkt gerðist í þriðja sinn með höfnun
Íslendinga. Þá virðast litlar líkur á þróun varanlegrar sjávarútvegsstefnu sem
Íslendingar teldu þjóna sínum hagsmunum. Þar að auki telja ýmis aðildarríki næ 
að sigrast fyrst á núverandi erfiðleikum sambandsins áður en farið væri að koma
til móts við kröfur Íslendinga.
 Því er í senn ábyrgt og nauðsynlegt að deila þeirri sýn með þingi og þjóð
að litlu kann að skipta hvort Ísland kýs að halda viðræðum áfram; mótaðilann
virðist í reynd skorta getu eða vilja til að ljúka þeim á næstu árum.
  Við Íslendingar eigum þó engu að síður að gleðjast yfir því að staða okkar
á vettvangi alþjóðlegrar samvinnu er nú traustari en nokkru sinni, ofin sterkum
böndum bandalaga og samstarfs við næstu nágranna og öll helstu ríki heims.
   Norrænt samstarf verður sífellt víðtækara eins og nýleg heimsókn forseta
Finnlands sýndi glöggt; aðild að Atlantshafsbandalaginu, EFTA og Evrópska
efnahagssvæðinu áfram vitnisburður um trausta vináttu við lýðræðisríkin í
Evrópu og Norður-Ameríku.