Veik-ónýt króna.

Umræðan um hlut banka og stórfyrirtækja hefur ekki verið fyrirferðamikil frá í hruninu mikla. Það hefur að vísu verið ráðist að þeim með látum og bankastjórar hafa fengið það óþvegið.

En einhvernvegin hefur umræðan ekki náð að snúast um aðalatriði. Spákaupmennska með krónuna hefur verið einn stærsti og mesti orsakavaldur þess að dýfan er jafn djúp og orðið er. Undanfarin ár, eða allt frá 2002-3 hafa risafyrirtæki útrásarvíkinganna gert út á spákaupmennsku og gengismun. Maður heyrði þessar spekúlasjónir í ársbyrjun í fyrra en flestir gerðu lítið úr því og töldu þetta hysteríu og ímyndun.

Það má kannski segja að stjórnendur Seðlabanka og gjaldeyriseftirlits hafi aldrei náð að átta sig á því hvað var að gerast öll þessi ár og seðlabankastjóri var einn helsti stuðningsmaður þessa kerfis og halda í krónuna. Vissi hann ekki betur eða var hann þátttakandi í leiknum, maður bara spyr sig.

Einkavæðingu bankanna var ekki fyrr lokið en gríðarleg skyldasöfnun hófst í útlöndum og strax á árinu 2004 voru skuldir þjóðarinnar komnar í hæstu hæðir og íslendingar skulduðu mest allra þjóða. En landinn var glaður.... ódýrt lánsfé gerði það að verkum að allir gátu tekið þátt í hrunadansinum með því einu að skreppa í bankann sinn og fá sér lán.

Mig eiginlega hryllir við að meðan á þessu stóð voru Sjálfstæðismenn önnun kafnir við að reyna að drepa Íbúðalánasjóð.

Varla hefði Davíð gert það ef hann hefði rennt grun í hvað fyrirtækin og einkavæddir bankarnir voru að gera. Þó spyr maður sig. Það sem verra er að fyrirtæki eins og Bakkavör og Exista virðast hafa stundað viðskipti með spákaupmennsku að leiðarljósi. Þetta gerður þeir óhikað þó svo þeim hefði átt að vera ljóst að veik krónan gæti aldrei staðist slíkt til lengdar. En þeim var slétt sama ef það kom vel út í hagnaðartölum þeirra.

Krónan getur ekki og má ekki verða gjaldmiðill okkar til lengri tíma litið. Ef svo verður þá megum við eiga von á svipuðum uppákomum í framtíðinni og það þolir þjóðin ekki. Þeir sem verja þessa stöðu eru ekki að hugsa um hag þjóðarinnar og framtíðarinnar.

Vilhjálmur: Ekki rétt að kenna bönkunum um allt