Flateyjardalur í dag.

 

                              

Notaleg ferð í dag. Hófst í alskýjuðu veðri en fljótt eftir að komið var á áfangastað glaðnaði heldur betur til og sóllin skein og lognið og kyrrðin var dásamleg.

Flateyjardalur skartaði sínu fegursta og á svona dögum finnst manni undarlegt að enginn eigi þarna búsetu. En það er heldur betur annað umhverfi þarna að vetrarlagi, gríðarlega snjóþungt og veður válynd. Brettingsstaðir hafa verið í eyði í meira en 50 ár en þar var síðast búið í Flateyjardal.

Það eru mjög reisuleg hús á Brettingsstöðum og Jökulsá en annað eru tóftirnar einar.

Ég kom í fyrsta sinn að Knarrareyri sem er austast í dalnum. Frammi á sjávarkambinum á Knarrareyri eða Eyri eins og bærinn var gjarnan kallaður eru merkar hleðslur smátt og smátt að hverfa í hafið. Það væri þess virði að reyna að sporna gegn að það gerist en kannski er baráttan við Norður Íshafið vonlaus og dæmd til að tapast. Þarna var síðast búið 1941.