Sóun og græðgi.

Íslendingar kynntust nýjum veruleika og nýjum hæðum þegar ríkisbankarnir voru einkavæddir. Þá hófst gríðarleg græðigisvæðing þar sem stjórnendur bankanna og eigendur hófu mikla krossferð í að skara eld að eigin köku.

Bankastórarnir voru settir á laun sem enginn íslendingur hafði inngrip í hvað þýddu og ekki nóg með það....þegar þeir hættu eða voru reknir voru þeir leystir út með gjöfum sem námu áratuga launum margra verkamanna.

Og svo mættu þessir guttar, sveittir, feitir og fullir speki og töluðu niður til þjóðarinnar. Nú eru aðrir tímar, strákarnir í svörtu teinóttu jakkafötunum eru með niður um sig og talað um að þjóðin - ríkið eigi að bakka þá upp ef illa fer. Þetta finnast mér öfugmæli og sýna okkur svo ekki verður um villst á hvaða villigötur þessi mál fóru þegar ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks gaf vinum sínum ríkisbankana.

ER nema von að maður sé hugsi.

„Hluti af ruglinu“

Athugasemdir

[Óskar Þorkelsson, 17.4.2008 kl. 10:01]

já er það vona að maður hugsi.. og hugsi til noregs.