Miðflokksundrið ætlar að kæra.

Bjarni Bene­dikts­son fjár­málaráðherra hafði staðfest komu sína á fund­inn en Guðlaug­ur Þór Þórðar­son ut­an­rík­is­ráðherra hafði boðað for­föll. Gunn­ar Bragi og Sig­mund­ur Davíð Gunn­laugs­son, þing­menn Miðflokks­ins, gáfu ekki svar við beiðni um að mæta til fund­ar­ins, þrátt fyr­ir ít­rekaðar til­raun­ir.

Miðflokkurinn er undarlegt fyrirbæri.

Þeir telja sig ekki þurfa að fara að neinum reglum eða siðferðisgildum.

Þeir sitja að sumbli á almannafæri og tala illa um tugi manna.

Dauðadruknir eru þeir síðan teknir upp af gesti sem sat á sama stað.

Nú ætla þeir að stefna viðkomandi og væntanlega að reyna að fá þann hinn sama dæmdan fyrir að opinbera sukkið og svínaríið.

Skjóta sendiboðann er tilgangurinn.

Jafnframt svar þeir ekki þingnefnd sem kallar þá til sín til að upplýsa um svokallaðan sendiherrakapal.

Dauðadrukkinn þingmaður á Klausturbarnum tilkynnti þar að hann væri á leið í sendiherrann vegna kaupmála við Sjálfstæðisflokkinn.

Líklega ætla þeir ekki að fara eftir þeirri boðum, þeir þurfa nefnilega ekki að fara að neinum leikreglum hvað þá sjálfa varðar.

En ef Miðflokkurinn reynir að fá viðkomandi dæmdan fyrir að upplýsa um sóðaskap þingmanna flokksins er ljóst að þjóðin rís upp.

Líklega er þetta það vitlausasta sem Sigmundi og félögum gæti dottið í hug.

Þá loksins væri skömm þeirra fullkomnuð.

Fundi vegna Klaustursmáls frestað

Athugasemdir

[Benedikt V. Warén, 11.12.2018 kl. 20:24]

Sá yðar sem syndlaus er......

Samfylkingin er náttúrulega með allt sitt á þurru, eins og dæmin sanna, og geta því komið fram af vandlætingu og þar fer fremst meðal jafningja ritstjóri þessarar bloggsíðu.

 

Ummæli þingmanna á Klausturbarnum dæma sig sjálf.  Það er morgunljóst og þeir sjálfir hafa skaðað mannorð sitt, sem erfitt verður fyrir þá að byggja upp aftur.  Ekki dettur mér í hug augnablik að verja þessa framúrkeyrslu þeirra á almennu siðferði eða skynsamlegri umfjöllun á öðru fólki.

 

Hitt er hinsvegar athyglivert, sem ekki er fjallað um í fjölmiðlum:

 

- Hvernig má vera að einkasamtöl milli manna komast í hámæli?

- Lítið er fjallað um þann vinkil í fréttum, er þetta ekki gróflegt inngrip í persónuleg samskipti fólks, - þ.e. persónunjósnir?

- Hvernig á að taka á því?

- Frasinn að skjóta boðbera válegra tíðind er ofarlega í umræðunni.

- Var það ekki sú, sem tók upp samtalið, sem kom því sjálf á framfæri?

- Hver er þá sendiboðinn?

- Eru menn í alvöru hlynntir því, að eiga það á hættu að einhver sé að njósna um þá sjálfa og komi upptökum um slíkar upptökur á framfæri almennings.

- Hvað ef þú lætur ógætileg orð falla um vinnuveitanda þinn og hann fær upptöku um hæl, misgáfulegar athugasemdir settar fram í trúnaði í þröngum hóp.

- Er líklegt, að þeir sem hvað mest hneykslast á þessu ölvunarrausi,  hafi aldrei, drukknir eða ódrukknir, talað illa um nokkurn mann?

- Hvað með Steingrím J Sigfússon?  Er vandlæting hans hrein og bein?

 

Sjálfur er ég ekki það skyni skorpinn, að ég viti ekki upp á mig skömmina að kríta liðugt þegar talað er um aðra.  Stundum er það í fúlustu alvöru og stundum er það í hálfkæringi. 

 

Vandamálið er hins vegar það, að það kann að reynast erfitt fyrir þann sem hlustar, - að greina þarna á milli. 

[Þorsteinn Siglaugsson, 11.12.2018 kl. 20:45]

Þeir færu betur að því góða ráði Davíðs Oddssonar, að þegar maður er kominn ofan í holu er rétt að hætta að moka.

[Guðmundur Ásgeirsson, 11.12.2018 kl. 21:24]

Sjálfsmark úr vítaspyrnu.

[Þorsteinn Siglaugsson, 11.12.2018 kl. 22:13]

Góður!