Það er að gliðna á milli stjórnarflokkanna.

"Popúlistaflokkar í Evrópu byggja flestir á þjóðrembingi langt til hægri og svo einstökum afmörkuðum yfirboðum til vinstri í þeim tilgangi að ná jaðarfylgi frá sósíaldemókrötum. Framsókn hefur í flestum meginatriðum fylgt þessari formúlu."

__________________

Þorsteinn Pálsson fjallar um vaxandi pirring á milli stjórnarflokkanna í pistli á Hringbraut.

Það er ekki annað hægt en vera sammála þeirri greiningu Þorsteins að pirringur fer vaxandi og óþolinmæði er farið að gæta með áberandi hætti.

Stórt og áberandi er að Sjálfstæðisflokkurinn ætlar ekki að styðja húsnæðsfrumvörp Framsóknar og ljóst að þau verkefni nálgast eindaga.

Verðtryggingarloforð Framsóknar er úr sögunni, ljóst að þeir fá ekki stuðning Sjálfstæðisflokksins til þess að afnema verðbætur, ef þeim var nokkurn tíman alvara með þeim áætlunum.

SDG er hættur að tala um landsmálin og verkstýrir engu.

Hann reynir að gera sig gildandi með því að tala um gömul hús og skipulag í Reykjavík, það hlýtur að vera erfitt fyrir Sjálfstæðisflokkinn að sitja uppi með ráðvilltan og verklausan verkstjóra.

Það pirrar örugglega.

Það styttist í að Framsókn birti ný og krassandi kosningaloforð og flestir eru næsta vissir um að þeir ætli að keyra á poppulisma og kynþáttamálum.

Sjáum hvað setur með það.

Sjálfstæðisflokkurinn er greinilega farinn að pirra Framsóknarþingmenn með frjálshyggju, einkavæðingar og einkavinavæðingu.

Núningurinn eykst með hverri viku.

Þorsteinn Pálsson er næmur greinandi og það fer ekki á milli mála að hann hefur rétt fyrir sér.

Nú er að sjá hvort þetta heldur út kjörtímabilið.

Að mínu mati gerir það það, hagmunagæslan er báðum þessum flokkum mikilvægari en að standa á prinsipmálum.

En hvort þeir ná saman næst er mér til efs, enda ekki líklegt að þeir nái meirihluta til að mynda nýja ríkisstjórn, hvað þá að þeir geti sameinast um málefni.