Framsókn í grárri forneskju.

Bændur landsins verða að taka rögg á sig og reisa áburðarverksmiðju til að vinna úr nægjanlegan áburð. Ekki sem fullnægi núverandi áburðarþörf, heldur sem afkastað geti nægri framleiðslu til stórfeldrar ræktunar. Þeir geta ekki lengur gert ráð fyrir að kaupstaðirnir haldi þeim uppi með kreppulánum og styrkjum. Og þeir geta og mega heldur ekki reikna með því, að arðsjúga kaupstaðina með,,óhæfilega háu afurðaverði. En þeir eiga rétt á að verða fjárhagslega sjálfstæðir menn, er geti byggt afkomu sína á heilbrigðum grundvelli.

( Frjálst land 1941 )

Þorsteinn Sæmundsson þingmaður Framsóknar er framfarasinnaður og athafnasamur þingmaður.

Hann gengur með áburðarverksmiðju í maganum.

Framtíð lands og þjóðar byggir einmitt á svona frjóum og nútímalegum hugmyndum.

Að hlusta á hugmyndamiðinn er eins og ferð um vefinn timarit.is.

Þessi umræða var á fullu á blöðum og tímaritum á fimmta áratug síðstu aldar og hér að ofan er tilvitnun í Frálst land árið 1941.

Það er eins og fara á gott minjasafn að hlusta á andríki Þorsteins Sæmundssonar.

Svona er nauðsynlegt til að brjóta upp einsleita umræðu í þjóðmálum.