Örstutt hugleiðing um seðlabankastjóra.

Aðeins að hugsa.

Seðlabankastjóri í málaferlum.

Er það ekki áreiðanlega sami seðlabankastjóri, sem sér landið sporðreisast við óbilgjörnum kröfum láglaunafólks og þeirra sem vilja sjá 300.000 krónu lágmarkslaun í landinu eftir þrjú ár.

Hann vildi 300 kall í hækkun á mánuði fyrir sjálfan sig eða eitthvað nærri því ? Síðan eru fjögur ár.

Það er ekki sama Jón og hann séra Jón þegar horft er á málin, svo ekki sé talað um eigin hagsmuni.

Athugasemdir

[Ufsi (IP-tala skráð) 14.5.2015 kl. 12:39]

Þá eiga væntanlega launþegar sem nú heimta 50% launahækkun að þegja í framtíðinni þegar stjórnendur taka sér 20, 30, 40 prósent hækkanir. Fólk sem heimtar 50% getur varla agnúast út í þá sem láta sér minna nægja.

Og ekki fara launþegar að leita réttar síns telji þeir á sér brotið eftir að hafa gagnrýnt þennan launþega fyrir að gera það. Eða er einhver krónutölu lína þar sem öll réttindi hverfa þegar farið er yfir hana?

Ég held að 300.000 til eða frá hjá einum bankastjóra hafi töluvert minni afleiðingar fyrir hagkerfið en 200.000 meðaltalshækkun 150.000 launþega.