Atli heiðrar þingið með nærveru sinni.

 

„Leiðréttingar hafa verið til bóta en eru ónógar, uppsagnir blasa við og þá einkum meðal kvenna í störfum innan heilbrigðiskerfisins,“ sagði Atli Gíslason, þingmaður VG.

Atli skorar á þingið að laga frumvarpið svo ekki verði vegið að heilbrigðiskerfinu. Ásmundur Einar Daðason var á sama máli og Atli. Hann sagðist ætla að sitja hjá í þeim þáttum er lúta að heilbrigðiskerfinu.

Ja hérna...er hann ekki mættur hann Atli lögmaður. Gott að hann má vera að því að vinna vinnuna sína...þó svo mér sýnist að hann geti allt eins setið heima eins og setið hjá.

Lilja Mósesdóttir situr hjá

Athugasemdir

[Óðinn Þórisson, 9.12.2010 kl. 18:17]

Er ekki bara skynsa deildin innan vg að reyna að hafa áhrif á forystu vg sem er í takt við grasrótina eins og venjulega

[Óðinn Þórisson, 9.12.2010 kl. 18:19]

svo átti þetta að vera

Er ekki bara skynsama deildin innan vg að reyna að hafa áhrif á forystu vg sem er ekki í takt við grasrótina eins og venjulega

[Óskar Þorkelsson, 9.12.2010 kl. 18:45]

merkilegt hvað grunnhyggnir sjallar eru hrifnir af sumum í vg

[Guðjón Sigþór Jensson, 9.12.2010 kl. 20:40]

Málsástæður Lilju Mósesdóttur eru mjög skýrar:

Í kreppunni miklu voru skorin niður ríkisútgjöld í BNA ótæpilega. Þannig átti að spara gríðarlega fjárhæðir í heilbrigðisgeiranum, samneyslunni sem er með menntamnálum og samgöngumálum hruyggjarstykkið í nútímasamfélagi. Samfélagsþjonusta í BNA skrapp hroðalega saman meðan einkarekin sjúkrahús og heilbrigðisþjónusta fyrir þá ríku blómgaðist.

Þetta er það sem Lilja vill koma í veg fyrir. Er hagkvæmara að reka samfélag með ófullkomið heilbrigðiskerfi, spara launakostnað og rekstrarkostnað um tíma en á móti greiða atvinnuleysisbætur?

Auðvitað eigum við að draga sem minnst úr heilbrigðisþjónustunni enda er löngu komið að þolmörkum. Mikil hætta er á að heilbrigðiskerfið hrynji bókstaflega saman bæði vegna álags og blankheita.

Alþjóða gjaldeyrissjóðurinn hefur haft mjög óæskileg áhrif á stjórnmálamennina okkar. Þeir hafa talið sig vera að breyta rétt en Lilja er að draga athygli okkar á að þetta er eitthvað sem við höfum ekki efni á að spara.

Einkarekstur sjúkrahúsa á sér fjölda formælenda en vonandi eru þeir enn fleiri sem telja kosti þeirrar samfélagsþjónustu sem við höfum haft en þessa einkareknu. Þar leynast ýmsar freistingar þar sem oft gróðahyggjan stýrir för en er hverfandi í samfélagsrekinni þjónustu þar sem allir eru jafnir fyrir lögunum.

Mosi