Leyningshólar..sælureitur.

 

 Fyrir 10.000 árum hafði ísaldarjökullinn grafið sig inn í hlíðar fjallsins ofan Leyningshóla og fyrir a.m.k sex til sjö þúsund árum hefur hlíðin hlaupið fram í ógurlegu berghlaupi, sem við í dag þekkjum sem Leyningshóla. Hlaupið er um 3.200 metrar frá fjallsrótum og fallhæð um 800 metrar. Rúmál efnis er talið nema ca 80 til 100 milljón rúmmetra.

Öll öskulögin, H3, H4 og H5 hafa fundist í hólunum sem bendir til lágmark 7.000 ára aldurs.

 

  

 

 Í Leyningshólum er stórvaxinn birkiskógur og svæðið er í umsjá skógræktarfélag Eyfirðinga. Það er orðið langt síðan ég kom í Leyningshóla fyrst og það er mikil framför í öllum gróðri og mér sýnist sem leikmanni að birkið sé að dreifa sér hratt út fyrir þau svæði sem hann náði í æsku minni. Verulega ánægjulegt að sjá það.

Leyningshólar voru girtir 1936-1937. Þetta voru einu skógarleyfarnar í Eyjafirði sem mynduðu samfelldan skóg. Skógurinn var að syngja sitt síðasta vegna beitar og uppblásturs. Girta svæðið var stækkað 1972. Ekkert hefur verið gróðursett þarna seinni árin en lögð áhersla að vernda gamla birkiskóginn sem er einstakur í Eyjafirði.

 

 Það er ekki mikil umferð í Leyningshólum og þeir eru ekki hinn hefðbundni útilegustaður. Sennilega ræður algjört vatnsleysi á svæðinu miklu um það og sjaldan hef ég séð tjöld eða ferðamenn. Það er í sjálfu sér gott mál því á tímum mikillar ferðamennsku er gott að varðveita svona staði sem hægt er að koma og njóta friðar og kyrrðar um stund og fara svo annað til nætursetu.

 

 

   

 

 Mér sýnist að umferð hafi heldur minkað með árunum frekar en hitt. Svæðið er allt að gróa upp eins og ég nefndi áðan og það þrengir að bílslóðum og flötum vegna mikillar grósku í trjám og öðrum gróðri.

Það var meiriháttar að dvelja í hólunum í dag. Í skjólinu varð algjör hitapottur og samkvæmt hitamælinum í bílnum var um 23 stiga hiti og jafnframt var nánast logn. Virtist vera tveimur svörtum hefðarhundum sem með voru í för frekar erfitt líf.

Gönguleiðir eru nokkar þarna en flestar fremur stuttar og gróðurinn sækir mjög að þeim. Það er því eiginlega hálfgerður barningur að ryðja sér leið eftir stígunum en óskaplega notalegt að komast í jafn ósnortið land eins og þarna er að verða.

 

 

           

Aðstaða fyrir gesti er ekki mikil. Fáein borð sem sum hver eru farin að láta nokkuð á sjá fyrir aldurs sakir. Eldstæði er hlaðið á tveimur stöðum og á öðrum þeirra á heldur glannalegum stað, undir vöxtulegum birkitrjám sem hafa látið á sjá og sviðnað undan eldinum.

Leyningshólar er staður sem gott er að heimsækja og velta fyrir sér jarðfræði og skoða blóm og tré.

En það er augljóst að umráðamenn svæðisins eru ekkert að gera til að lokka fólk á staðinn..sem gæti verið meðvitað af þeirra hálfu.

                                                                     

                                                                                    

Athugasemdir

[Anna Dóra Gunnarsdóttir, 23.7.2010 kl. 23:51]

Já, kannski meðvitað að vera ekkert að halda hlutum of mikið við. Ég er því eiginlega fegin, ef það er ástæðan fyrir því hve lítil umferð er um svæðið. Þar sem ég eyddi þessum dýrðardegi með þér og hefðarhundunum (og nokkrum fleirum) vil ég þakka fyrir góðar stundir.