Knattspyrnulýsing a.la.esb

Tvö lið skokka inn á völlinn og hefja leik. Bæði liðin eru að leika upp á að skora mark hjá andstæðingi sínum og leikurinn gengur út á að annað liðið sigrar og hitt tapar.

Fljótlega kemur í ljós að andstæðingarnir eru ekki að spila eftir sömu leikreglum og eru ekki samstíga og því ætti að vera auðvelt að skora hjá þeim og sigra leikinn með yfirburðum.

Í sóknarliðinu eru leikmenn sem vita út á hvað leikurinn gengur og hafa skrifað upp á leikreglur sem eiga að gilda í keppninni.  Það er að farið skuli í ákveðið leikkerfi sem gefur mörk og miðast að því að sigra andstæðingana. En þá kemur babb í bátinn. Hluti af sóknarliðinu hefur smíðað sínar eigin reglur og hafa með þeim fundið það sé betra að spila sundurlausann sóknarleik og í stað þess að vinna eins og lið hleypur hluti um völlinn eins og hauslausar hænur og fara að spila einhvern allt annan leik en þann sem samið var um að spila saman.

Liðið hefur látið athuga skoðanir áhorfenda og þar er mikill meirihluti fyrir að leika þann leik og fá þau úrslit sem leikkerfið gekk út á. En þar sem leikmennirnir sem hafa ákveðið að spila einstaklingsíþrótt frekar en hópíþrótt lítur út fyrir að áður sundraðir andstæðingar hinu megin á vellinum hafi sigur því knattspyrna er hópíþrótt og í henni næst enginn árangur ef leikmenn eru ekki samstíga.

Ef leikmenn eru ekki samstíga og telja sér betur borgið í einstaklingsgreinum ættu þeir sem þannig hugsa að snúa sér að þrístökki eða 100 metra hlaupi þar sem þeir fá meiri athygli og geta betur þjónað eigin lund.

Það er stundum svo erfitt að vera í liði... það krefst svo mikils þroska.

Niðurstaða um ESB á hádegi